کاربرد نانوتکنولوژی در محیط زیست

انتظار ميرود در 50 سال آينده، جمعيت جهان 50% و مصرف انرژي و مواد نيز رشد 300% داشته باشد. تاکنون سطوح فزاينده توليد و مصرف، با دستاوردهاي ما در زمينه فناوريهاي با بازده بيشتر وپاک تر، مقابله کرده است. از جمله اين موارد مي توان به توليد مواد زائد جامد شهري، اثرات زيست محيطي ناشي از وسائط نقليه، آلودگي آبهاي زيرزميني و رواناب کشاورزي اشاره نمود. فناوري نانو پتانسيل زيادي براي ارتقائ محيط زيست از دو طريق كاربرد مستقيم نانو مواد براي رديابي، پيشگيري و رفع آلاينده ها و كاربرد غير مستقيم، با استفاده از فرايند طراحي صنعتي تميزتر، و توليد محصولات سازگار با محيط زيست دارد. نبا استفاده مؤثر از اتمها و انرژي در سرتاسر سيکل توليد، فناوري نانو مي توانددر کاهش آلودگي يا کاهش مصرف انرژي توليدات، مشارکت کند.
اما پرسشهاي بي پاسخ در خصوص اثرات نانو مواد و نانو توليدات بر سلامتي انسان و محيط زيست وجود دارد كه لازم است موضوع تحقيقات مراكز پژوهشي قرار گيرد. در اين فصل كتاب، ضمن اشاره به كاربردهاي اصلي فناوري نانو درمحيط زيست به تحقيقات مورد نياز در اين زمينه مخصوصا آب، خاك و هوا پرداخته مي شود.
واژه هاي كليدي: فناوري نانو، نانوذرات، آلودگي آب و خاك وهوا.